Egoizm i szacunek – dwa różne biegi tej samej drogi

Refleksja o motoryzacji, ludziach i pracy auto lawety- pomoc drogowej

Ten wpis powstał z moich obserwacji ludzi związanych z motoryzacją.
Bo motoryzacja to nie tylko samochody, silniki i prędkość – to też charakter człowieka, jego podejście do innych i sposób, w jaki traktuje drugiego kierowcę, mechanika czy osobę, która przyjeżdża mu pomóc.

Codzienność na drodze

Czasem wystarczy chwila, by zobaczyć, kim naprawdę jesteśmy. Na drodze spotykam dwa typy kierowców.
Pierwszy trąbi, gdy ktoś ruszy sekundę za wolno spod świateł

Przeciska się, nie patrząc w lusterka, jakby świat istniał tylko dla niego.
Drugi – zwolni, przepuści, pomacha ręką w podziękowaniu.
Nie śpieszy się, bo rozumie, że każdy ma swój rytm, swoje życie, swoją historię.

W warsztacie też to widać.
Jeden klient patrzy z góry, jakby mechanik był po to, by spełniać jego zachcianki.
Inny pyta: „Dużo roboty? Ciężko było to odkręcić?” – i tym jednym pytaniem okazuje więcej szacunku niż tysiąc słów.

Motoryzacja to nie tylko maszyny, silniki i zapach benzyny.

To ludzie, którzy potrafią się zatrzymać, pomóc, uśmiechnąć się na drodze.
Bo w świecie pełnym pośpiechu, najpiękniejsze jest, gdy człowiek zostaje człowiekiem – nawet z kluczem w ręku, w smarze po łokcie, albo za kierownicą auta z duszą.

Widziałam wiele sytuacji, w których jedni kierowcy potrafili zatrzymać się, by pomóc, a inni przejeżdżali obojętnie, udając, że nic nie widzą.
A przecież wystarczy jeden gest – zatrzymać się, popchnąć auto, zapytać, czy wszystko w porządku.
To drobiazgi, które nic nie kosztują, a mogą odmienić komuś dzień.

 Wakacyjna  przygoda: samochód polonez przyczepą kempingową

To było wiele lat temu.
Jechaliśmy z mężem na wakacje naszym Polonezem z przyczepą kempingową. Droga była długa, pogoda piękna, a my szczęśliwi — wolni, uśmiechnięci, gotowi na przygodę.W drodze powrotnej samochód zaczął jednak szwankować. Silnik gasł, a ponowne uruchomienie graniczyło z cudem. W końcu stanęliśmy na trasie, pośrodku niczego.I wtedy wydarzyło się coś, czego nie zapomnę do końca życia.
Zatrzymali się zupełnie obcy ludzie — młodzi chłopcy, kobiety, kierowcy z różnych samochodów. Nikt nie pytał, co się stało, nikt nie oceniał. Po prostu podeszli i zaczęli pchać.Dzięki nim silnik w końcu zaskoczył, a my ruszyliśmy dalej.
Została we mnie ogromna wdzięczność i przekonanie, że na drodze wciąż spotyka się ludzi z sercem.

Zakopani w piasku

Innym razem, podczas wycieczki, zatrzymaliśmy się na leśnym parkingu, żeby zobaczyć pobliski skansen.

Piach był sypki, złocisty – piękny, ale zdradliwy.

Nasz samochód zakopał się tak głęboko, że nie było mowy o wyjechaniu.

Nie było też nikogo wokół. Z lasu wyszedł starszy pan, miejscowy.

Nie wahał się ani chwili – podszedł, zobaczył problem i po prostu zaczął działać.

Przyniósł gałęzie, podkładał je pod koła, razem z nami odkopywał auto.

Byłam mu tak wdzięczna, że chciałam mu zapłacić, ale tylko się uśmiechnął i powiedział:

„W drodze zawsze trzeba sobie pomagać.”

Chwilę później ktoś z parkingu wyciągnął nas liną.

Wtedy zrozumiałam, że nawet jeśli świat pędzi coraz szybciej, wciąż są ludzie, którzy potrafią się zatrzymać, spojrzeć i po prostu pomóc.

Po dłuższej chwili udało się – samochód wyskoczył z piasku.

Zrozumienie pracy  Pomocy drogowej

Dziś, kiedy na co dzień widzimy świat motoryzacji od środka, wiemy, jak wiele ludzi nie zdaje sobie sprawy, czym jest prawdziwa pomoc na drodze.

Kiedy laweta przyjeżdża – w deszczu, w nocy, w śniegu – ludzie często widzą tylko rachunek.

Nie wiedzą, że za tą usługą stoją: paliwo, ubezpieczenie, naprawy sprzętu, gotowość przez całą dobę, a także ryzyko. Auto Laweta to nie luksus – to ciężka praca i ogromna odpowiedzialność. 

Zdarza się, że ktoś mówi:

„To tylko 10 minut, czemu tak drogo?”

Ale nikt nie widzi godzin czekania na wezwanie, zmęczenia po nocnych kursach i sytuacji, w których życie kierowcy lawety jest zagrożone na poboczu.

Szacunek zaczyna się wtedy, gdy rozumiemy, że za każdą usługą stoi człowiek – z doświadczeniem, z pasją i często z sercem na dłoni.

❤️ Warto się zatrzymać

Te historie z przeszłości nauczyły mnie jednego –

że na drodze nie liczy się marka auta ani prędkość, z jaką jedziemy.

Liczy się to, czy potrafimy zauważyć drugiego człowieka.Nie trzeba być bohaterem, żeby pomóc.

Czasem wystarczy się zatrzymać, popchnąć auto, pożyczyć linkę, albo po prostu zapytać:

Bo motoryzacja to nie tylko silniki i maszyny.

To przede wszystkim ludzie i ich serca.

„Wszystko w porządku?”

💭 „W drodze zawsze trzeba sobie pomagać” – te słowa starszego pana z lasu zapamiętam na zawsze.

Niech to będzie motto każdego z nas, kto choć raz zatrzymał się, żeby pomóc drugiemu kierowcy.

Weteran Laweta 4 You – zawsze gotowi do pomocy!
Nie ważne, czy to noc, deszcz czy długi powrót z wakacji – jesteśmy gotowi, by pomóc każdemu kierowcy.
Z szacunkiem do ludzi, drogi i pasji, która nas napędza.

💛 Podoba Ci się ten wpis?

Tworzenie takich historii o dawnych samochodach wymaga czasu i pasji – a każda filiżanka kawy to dla mnie małe „paliwo” do działania.

☕ 👉 Kliknij tutaj, aby symbolicznie postawić mi kawę (czyli wesprzeć bloga)

Dziękuję, że czytasz, wspierasz i pomagasz mi opowiadać motoryzacyjne historie, które nie mogą zostać zapomniane 💛–

 Monika, autorka bloga „Weteran Laweta 4 You”